Książka prezentuje opracowania dotyczące podmiotowości w polskiej dramaturgii epok romantycznych i postromantycznych. Jego tematem jest niepodlegające jeszcze analizie zagadnienie w badaniach nad dramatem romantycznym, choć zagadnienie to jest niezbędne dla adekwatnej charakterystyki dramatu romantycznego. Kontekst szczegółowych analiz tworzą poglądy filozofów i teoretyków sztuki oraz dramaturgów, wskazujące, że idea tematu stanowiła, począwszy od przełomu 19 wieku, ważny i głęboko wzmocniony element dyskursu antropologicznego i estetycznego, co potwierdzają Uwagi wstępne. W tym kontekście podmiotowość została potraktowana w pracy dyplomowej jako immanentna cecha dramatu, ale takie postrzeganie wiąże się z przekonaniem, że poetyka i estetyk...